การเรียนรู้เป็นสิ่งที่ไม่มีวันสิ้นสุด

 

 

การเรียนรู้เป็นสิ่งที่ไม่มีวันสิ้นสุด อยู่ที่เราทุกคนต้องการศึกษาหาความรู้มากน้อยเพียงใด การขวนขวายหาความรู้เป็นสิ่งเดียวที่ได้กับตัวเราเอง

       – การเรียนแม้เหนื่อยยาก ย่อมลำบากอย่าท้อแท้ สุดท้ายที่รอคอยคืออนาคตอันงดงาม

      – สิ่งที่คนคนหนึ่งควรรีบเร่งเรียนรู้เป็นอันดับแรกคือ สิ่งที่เขายังทำไม่ได้และนำไปใช้ให้ประโยชน์ได้ ไม่ใช่พยายามเรียนรู้ไปหมดทุกอย่าง

      – การศึกษาควรถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือ ที่เอื้อเพื่อให้ประสบการณ์แก่ผู้เรียนในส่วนที่มีความจำเป็นต่อการครองชีวิตในสังคม

      – ชีวิตเด็กสมัยนี้เอาแต่เรียนแข่งขัน ทำให้ชีวิตเด็กเป็นชีวิตที่คร่ำเคร่งกับตำรามากเกินไป อันจะเป็นผลเสียต่อการพัฒนาคน

      – หน้าที่สำคัญของครูคือ คอยกำกับให้กิจกรรมการเรียนการสอนดำเนินไปอย่างสุภาพให้เกียรติซึ่งกันและกัน และสรุปข้อความรู้ใหม่ที่นักเรียน

      – ครูเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละ คนที่เข้ามาทำอาชีพนี้ต้องสามารถยอมรับตรงนี้ได้ แต่ครูปัจจุบันหลายคนที่มองอาชีพครูกลายเป็นพาณิชย์ ไม่ใช่ผู้ให้ แต่เป็นผู้ที่สามารถกอบโกยเงินจากนักเรียน นักศึกษาได้ด้วยการสอนพิเศษ

      – การจัดการศึกษาเป็นการพัฒนาตัวผู้เรียน เพื่อเอาไปใช้ประโยชน์จริงในชีวิตของเขา เพื่อไปพัฒนาสังคมให้ได้ พัฒนาตนเองให้ได้ เมื่อการศึกษาเป็นการพัฒนาตัวผู้เรียนสามารถพัฒนาได้สูงสุดเท่าไร อันนั้นก็คือความดีงาม

      – ในปัจจุบันครูของเราไม่ค่อยสอนให้นักเรียนมีความคิดสร้างสรรค์ หรือมีความมั่นใจในตนเอง นักเรียนจะทำตามคำสั่งของครูแทบทั้งสิ้น

      – เด็กไม่ได้เรียนรู้จากครูเฉพาะในห้องเรียนในเวลาที่ครูสอน แต่เด็กเรียนรู้จากครูในพฤติกรรมของครูที่แสดงออกในโอกาสต่าง ๆ ด้วยการปลูกฝังค่านิยมและทัศนคติเรื่องความซื่อสัตย์ สุจริต จึงเป็นบทบาทของครูทุกคนในโรงเรียน

      – ผู้เรียนเปรียบเหมือนดาวฤกษ์ที่ส่องแสงได้ด้วยตัวของมันเอง จึงต้องศึกษาหาความรู้และทำความเข้าใจโดยไม่ต้องใช้หนังสือตลอดเวลา แต่หากเราจำกัดว่าต้องอาศัยหนังสือเท่านั้นจึงจะได้ความรู้ ผู้เรียนก็จะเหมือนหลอดไฟที่ต้องรอกระแสไฟฟ้า ที่มีไฟเท่าไรก็สว่างเท่านั้น

      – การปฏิรูปการศึกษาจะเป็นจริงได้ ต้องทำให้ประชาชนตื่นตัวมองการศึกษาในความหมายกว้าง ตระหนักว่าการศึกษาแบบเรียนรู้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต เรียนรู้จากแหล่งต่าง ๆ รวมทั้งภูมิปัญญาท้องถิ่น การเรียนรู้จากชีวิตจริง

      – ทุกช่วงเวลาของชีวิตนั้น มนุษย์เกิดการเรียนรู้อยู่เสมอ หากแต่เป็นการเรียนรู้ตามยถากรรม การศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมได้มีส่วนจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคนให้เจริญไพบูลย์ตามความคาดหวัง

      – ก่อนที่เราจะเรียนรู้อะไร เราจะต้องสนใจใคร่รู้ในสิ่งนั้นเสียก่อน การเรียนรู้ก็คือการเล่นกับแนวคิด และสิ่งที่เป็นวัตถุ การมีอิสระที่จะเลือกในสิ่งที่อยากรู้จึงมีความสำคัญ

      – การปรับตัวของแต่ละคนและของทั้งสังคม มีหัวใจอยู่ที่การเรียนรู้ของคน ต้องสร้างให้เกิดความรักที่จะเรียนรู้ เพื่อจะนำไปสู่สังคมแห่งปัญญาและการเรียนรู้

      – การจะทำให้การศึกษาสนองตอบต่อชีวิตของผู้เรียนได้นั้น จำเป็นที่ต้องคืนการศึกษาแก่ประชาชน รัฐควรจะลดบทบาทของตนในการจัดและควบคุมการศึกษาลงไปกว่านี้ให้มาก